O historii powstania szkoły w Łubnie

Z inicjatywy Zbigniewa Trzecieskiego właściciela dworu w Lubnie w 1864 r. powstaje szkoła jednoklasowa. Przez dwa lata pracował w niej N. Gliński, a po nim N. Chudziński. Od 1867 do 1871 roku nauczycielem był Andrzej Batycki. Na 240 dzieci we wsi tylko 116 uczęszczało do szkoły. Z kolei do 1892 roku pracował Antoni Petyniak, dziadek poety Juliana Przybosia. O nim bardzo dobrze się wyrażał mój dziadek Leon Kiełbasa, który był jego uczniem. Petyniak studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, którego nie ukończył, gdyż wybuchło powstanie styczniowe. Zaciągnął się w jego szeregi. Po jego upadku, uciekając przed prześladowcami zamieszkał w Lubnie „odciętej od świata”. Lu zawarł związek małżeński z Katarzyną Sanecką pochodzącą z Wileńszczyzny. Kolejno w szkole uczyli: Antoni Wiśniewski, Jan Kmicikiewicz, Adolf Gryciecki, Piotr Skaruch -nauczyciel mojego ojca. W okresie późniejszym byli tu zatrudnieni: Stanisław Kruszyna, Franciszek Gosztyła, Antoni Kulikowski, Emilia Nabywaniec-Prokop. Krótko też uczył Konstanty Piotrowski.

W 1910 roku szkoła zostaje przekształcona w dwuklasową, a w 1914 powstaje jeszcze szkoła filialna. W tych placówkach oświatowych oprócz małżeństwa Prokopów uczyła Julia Szewczyńska. Nauka w tych: szkołach podobnie jak w całej Galicji stała na niskim poziomie. W 1902 roku w miejsce budynku drewmianego zbudowano murowany z czteroma izbami lekcyjnymi. W czasie 1 wojny światowej podobnie jak w większości szkół w Polsce zajęcia się tu nie odbywały. Po zakończeniu wojny szkoła wznowiła swą pracę w obu szkołach. Jedna dwuklasową z językiem wykładowym polskim, do której w 1928 roku uczęszczało 154 dzieci, do drugiej jednoklasowej z językiem wykładowym ukraińskim 63 dzieci. Kierownikiem szkoły polskiej do 1930 roku był Michał Prokop, a po nimtę funkcję pełnił syn organisty, Ignacy Fuksa.

W 1932 roku powstała Szkoła Powszechna Stopnia drugiego /Klasy I-VI/. Nauka odbywała się na dwie zmiany. W szkole oprócz kierownika uczyli: Celina Fuksa, N. Kordeczka, N. Lichocki i
N. Dąbrowski. W szkole ukraińskiej była zatrudniona Janina Kopystiańska-Markiewicz córka księdza greckokatolickiego. W dolnej części wsi w 1936 roku powstaje druga szkoła 3 klasowa w której uczyli: Janina Dekalska i Aleksander Piwowarczyk. W 1937 roku w górne wsi powstaje trzecia szkoła w której kolejno uczyli: Władysław Sikora i Stanisław Pakosz.

 

W szkole środkowej uczyli: Ignacy Fuksa jako kierownik, Janina Markiewicz i Karolina Banaś. Wyżej wymienieni byli moimi nauczycielami. Im wiele zawdzięczam.

W dniu 9 września 1939 roku w godzinach popołudniowych wkroczyli do wsi Niemcy, którzy zajęli budynek szkolny w którym przebywali do marca 1940 roku. W czasie wojny, w Lubnie uczyli: Maria Wietki /Wietztchy/, Helena Szelc, Paweł Wrażeń, Weronika Kluzowa, Stefania Kędzierówna, Stefania Jussowa, Karolina Banaś, Ignacy Fuksa, Karolina Fuksa, Kazimiera Smendówna, Aleksander Piwowarczyk, Tadeusz Bilski. W głównym budynku uczyły się dzieci ukraińskie, natomiast dzieci polskie uczyły się w budynkach prywatnych u Andrzeja Kruczka i Władysława Sikory. W okresie międzywojennym kilkunastu moich ziomków ukończyło Seminarium Nauczycielskie, dwóch studia wyższe.

Podsumowując należy stwierdzić, że w omawianym okresie, zarówno oświata jak i kultura w Lubnie nie stały na zbyt wysokim poziomie. Przyczyn tego stanu rzeczy było wiele, jak brak odpowiedniej ilości izb lekcyjnych, brak pomocy naukowych, małe kwoty pieniężne przeznaczane na oświatę i kulturę. Często sami rodzice utrudniali swoim dzieciom naukę. W okresie nasilenia prac polowych, to jest wiosennych zasiewów, sadzenia ziemniaków, zbioru siana, oraz wykopków, dzieci pozostawały w domu i pomagały rodzicom przy pracy. W zimie znaczna część dzieci nie mogła uczęszczać do szkoły ze względu na brak obuwia i ciepłej odzieży. Dlatego bardzo często edukacja, dzieci kończyła się na zdobyciu podstawowych umiejętności czytani, pisania i liczenia. Niektóre, bardzo biedne dzieci w ogóle nie uczęszczały do szkoły i były analfabetami.

Adam Rzasa Rzeszów

Rzeszów, dnia 07.września 2000r.

… W latach 1984-88 przy starej szkole został wybudowany nowy budynek szkolny wraz z salą gimnastyczną. Nowa szkoła została wyposażona w kompletny nowy sprzęt oraz pomoce naukowe. w tym okresie szkoła w Łubnie była jedną z najlepiej wyposażonych szkół w województwie przemyskim. Do czasu wybudowania nowego budynku szkoła mieściła się w dwóch budynkach -starej szkole, która posiadała tylko dwie izby lekcyjne, oraz w budynku poplebańskim (grec. kat), gdzie były początkowo cztery izby lekcyjne, a po zlikwidowaniu tam biura Gromadzkiej Rady Narodowej sześc izb lekcyjnych.

W latach 1976 – 1995 dyrektorem szkoły był pan Stefan Wasylowski.
Od 1995r do 2013r funkcję dyrektora szkoły pełniła pani Grażyna Potoczna – Spryszak. Od 1 wrzesnia 2013 r nowym dyrektorem został pan Roman Mryczko